GminaBolimów

Rzemiosło zajmuje bardzo ważne miejsce w historii Bolimowa, ponieważ zawsze stanowiło jedno z głównych dochodów jego mieszkańców. Już w X wieku istniał gród położony no wzgórzu wśród bagien i rozlewisk rzeki Rawki. Od południowej strony grodu powstała osada. Miała charakter rolniczo-rzemieślniczy i pełniła rolę targu, na którym wymieniano towary rolnicze, rzemieślnicze i leśne. Rozwijała się prężnie. Bolimów prawa miejskie otrzymał około 1370 roku (posiadał je do 1870 roku). Był miastem książęcym, własnością książąt mazowieckich, a od 1476 roku własnością polskich królów. Pierwsza wzmianka pisemna o Bolimowie pochodzi z 11 września 1427 roku. W XIV - XVII wieku miasto miało wójta, rynek, ratusz, dwór starościński, ulice. Miało pieczęć i herb-dwie muszle na tle laski pielgrzymiej. Okres najlepszego rozwoju miasta to wiek XVI i pierwsza połowa XVII. Bolimów miał wtedy ponad 3 tysiące mieszkańców, około 400 domów i trzy kościoły: Świętej Trójcy, Świętej Anny i Świętego Ducha. Źródłem dochodów były głównie jarmarki'(miasto miało prawo do 5 jarmarków), rzemiosło, puszcza i ziemia. Istniały cechy szewców, szynkarzy, piwowarów, smolarzy, bednarzy, kołodziejów, prasołów (sprzedawców soli) i inne. Następne stulecia, choć nie tak łaskawe dla miasta, potwierdzają znaczenie rzemiosła w życiu mieszkańców Bolimowa. Na przestrzeni dziejów aż do 1945 roku prawie zawsze połowa mieszkańców Bolimowa utrzymywała się z rzemiosła i handlu. Jeszcze przed I wojną działały trzy cechy: stolarski, szewski i garncarski. Z zakładów rzemieślniczych najwięcej było szewskich - 11 oraz 6 stolarskich, 6 krawieckich, 4 kołodziejskie, 2 kamieniarskie, 2 kowalskie, 1 rymarski i 1 garbarski. Przez lata w Bolimowie działało od kilku do kilkunastu warsztatów garncarskich, ponieważ produkcja naczyń glinianych stanowiła jedno z głównych zajęć miejscowej ludności, ale po 1945 r. działalność wznowiło tylko dwóch garncarzy: Czesław Smela i Stefan Konopczyński. Obecnie działa już tylko Warsztat Rodziny Konopczyńskich, których rodzinne tradycje garncarskie kontynuowane są już ponad 200 lat. Jest to także jedyny taki warsztat działający na terenie Mazowsza Zachodniego oraz na terenie obecnego województwa łódzkiego. O to, by inne bolimowskie rzemiosło nie zaginęło dba Edward Buczek, który kowalstwem artystycznym zajmuje się od 2000 roku. Przedstawicielkami innego ginącego zawodu są panie: Teresa Mechocka, Barbara Myczka, Kazimiera i Marta Niezgoda, które zajmują się wytwarzaniem kwiatów z bibuły i ozdób z papieru. Gminny Ośrodek Kultury od lat współpracuje z twórcami i swoją działalnością stara się wspierać i promować ich twórczość, m.in. poprzez organizację Międzynarodowego Festiwalu Rzemiosła Dawnego w Bolimowie, który odbywa się od 2011r.